ຕິລັກຂະນາຄາຖາ
ຫັນທະ
ມະຍັງ ຕິລັກຂະນາທິຄາຖາໂຍ ພະນາມະ ເສ
ສັພເພ ສັງຂາຣາ ອະນິຈຈາຕິ ຍະທາ ປັນຍາຍະ ປັສສະຕິ,
ເມື່ອໃດບຸກຄົນເຫັນດ້ວຍປັນຍາວ່າ ສັງຂາຣທັ້ງປວງບໍ່ທ່ຽງ,
ອະຖະ ນິພພິນທະຕິ ທຸກເຂ ເອສະ ມັຄໂຄ ວິສຸທທິຍາ,
ເມື່ອນັ້ນ ຍ່ອມເບື່ອໜ່າຍໃນສິ່ງທີ່ເປັນທຸກ ທີ່ຕົນຫລົງ, ນັ້ນແຫລະ ເປັນທາງແຫ່ງ ພຣະນິພພານ ອັນເປັນທັມໝົດຈົດ,
ສັພເພ ສັງຂາຣາ ທຸກຂາຕິ ຍະທາ ປັນຍາຍະ ປັສສະຕິ,
ເມື່ອໃດບຸກຄົນເຫັນດ້ວຍປັນຍາວ່າ ສັງຂາຣທັ້ງປວງເປັນທຸກ,
ອະຖະ ນິພພິນທະຕິ ທຸກເຂ ເອສະ ມັຄໂຄ ວິສຸທທິຍາ,
ເມື່ອນັ້ນ ຍ່ອມເບື່ອໜ່າຍໃນສິ່ງທີ່ເປັນທຸກ ທີ່ຕົນຫລົງ, ນັ້ນແຫລະ ເປັນທາງແຫ່ງ ພຣະນິພພານ ອັນເປັນທັມໝົດຈົດ,
ສັພເພ ທັມມາ ອະນັຕຕາຕິ ຍະທາ ປັນຍາຍະ ປັສສະຕິ,
ເມື່ອໃດບຸກຄົນເຫັນດ້ວຍປັນຍາວ່າ ທັມທັ້ງປວງເປັນອະນັຕຕາ,
ອະຖະ ນິພພິນທະຕິ ທຸກເຂ ເອສະ ມັຄໂຄ ວິສຸທທິຍາ,
ເມື່ອນັ້ນ ຍ່ອມເບື່ອໜ່າຍໃນສິ່ງທີ່ເປັນທຸກ ທີ່ຕົນຫລົງ, ນັ້ນແຫລະ ເປັນທາງແຫ່ງ ພຣະນິພພານ ອັນເປັນທັມໝົດຈົດ,
ອັປປະກາ ເຕ ມະນຸສເສສຸ ເຍ ຊະນາ ປຣະຄາມິໂນ,
ໃນໝູ່ມະນຸສທັ້ງຫລາຍ, ຜູ້ທີ່ເຖິງຝັ່ງແຫ່ງພຣະນິພພານມີນ້ອຍນັກ,
ອະຖາຍັງ ອິຕະຣາປະຊາ ຕີຣະເມວານຸທາວະຕິ,
ໝູ່ມະນຸສນອກນັ້ນ ຍ່ອມແລ່ນເລາະຢູ່ຕາມຝັ່ງໃນນີ້ເອງ,
ເຍ ຈະ ໂຂ ສັມມະທັກຂາເຕ ທັມເມ ທັມມານຸວັຕຕິໂນ,
ກໍຊົນເຫລົ່າໃດປະພຶດສົມຄວນແກ່ທັມ ໃນທັມທີ່ຕຣັສໄວ້ຊອບແລ້ວ,
ເຕ ຊະນາ ປາຣະເມສສັນຕິ ມັຈຈຸເທຍຍັງ ສຸທຸຕຕະຣັງ,
ຊົນເຫລົ່ານັ້ນຈັກເຖິງຝັ່ງແຫ່ງພຣະນິພພານ, ຂ້າມພົ້ນບ່ວງແຫ່ງມັຈຈຸ ທີ່ຂ້າມໄດ້ຍາກນັກ,
ກັນຫັງ ທັມມັງ ວິປປາຫາຍະ ສຸກກັງ ພາເວຖະ ປັນທິໂຕ,
ຈົ່ງເປັນບັນດິດລະທັມດຳເສັຽ ແລ້ວຈະເຣີນທັມຂາວ,
ໂອກາ ອະໂນກະມາຄັມມະ ວິເວເກ ຍັຕຖະ ທູຣະມັງ,
ຕັຕຕະຣາພິຣະຕິມິຈເສຍຍະ ຫິຕຕະວາ ກາເມ ອະກິນຈະໂນ,
ຈົ່ງມາເຖິງທີ່ບໍ່ມີນໍ້າ ຈາກທີ່ມີນໍ້າ, ຈົ່ງລະກາມເສັຽ, ເປັນຜູ້ບໍ່ມີຄວາມກັງວົນ,
ຈົ່ງຍິນດີສະເພາະຕໍ່ພຣະນິພພານອັນເປັນທີ່ສງັດ ຊຶ່ງສັຕຍິນດີໄດ້ໂດຍຍາກ.
ສັພເພ ສັງຂາຣາ ອະນິຈຈາຕິ ຍະທາ ປັນຍາຍະ ປັສສະຕິ,
ເມື່ອໃດບຸກຄົນເຫັນດ້ວຍປັນຍາວ່າ ສັງຂາຣທັ້ງປວງບໍ່ທ່ຽງ,
ອະຖະ ນິພພິນທະຕິ ທຸກເຂ ເອສະ ມັຄໂຄ ວິສຸທທິຍາ,
ເມື່ອນັ້ນ ຍ່ອມເບື່ອໜ່າຍໃນສິ່ງທີ່ເປັນທຸກ ທີ່ຕົນຫລົງ, ນັ້ນແຫລະ ເປັນທາງແຫ່ງ ພຣະນິພພານ ອັນເປັນທັມໝົດຈົດ,
ສັພເພ ສັງຂາຣາ ທຸກຂາຕິ ຍະທາ ປັນຍາຍະ ປັສສະຕິ,
ເມື່ອໃດບຸກຄົນເຫັນດ້ວຍປັນຍາວ່າ ສັງຂາຣທັ້ງປວງເປັນທຸກ,
ອະຖະ ນິພພິນທະຕິ ທຸກເຂ ເອສະ ມັຄໂຄ ວິສຸທທິຍາ,
ເມື່ອນັ້ນ ຍ່ອມເບື່ອໜ່າຍໃນສິ່ງທີ່ເປັນທຸກ ທີ່ຕົນຫລົງ, ນັ້ນແຫລະ ເປັນທາງແຫ່ງ ພຣະນິພພານ ອັນເປັນທັມໝົດຈົດ,
ສັພເພ ທັມມາ ອະນັຕຕາຕິ ຍະທາ ປັນຍາຍະ ປັສສະຕິ,
ເມື່ອໃດບຸກຄົນເຫັນດ້ວຍປັນຍາວ່າ ທັມທັ້ງປວງເປັນອະນັຕຕາ,
ອະຖະ ນິພພິນທະຕິ ທຸກເຂ ເອສະ ມັຄໂຄ ວິສຸທທິຍາ,
ເມື່ອນັ້ນ ຍ່ອມເບື່ອໜ່າຍໃນສິ່ງທີ່ເປັນທຸກ ທີ່ຕົນຫລົງ, ນັ້ນແຫລະ ເປັນທາງແຫ່ງ ພຣະນິພພານ ອັນເປັນທັມໝົດຈົດ,
ອັປປະກາ ເຕ ມະນຸສເສສຸ ເຍ ຊະນາ ປຣະຄາມິໂນ,
ໃນໝູ່ມະນຸສທັ້ງຫລາຍ, ຜູ້ທີ່ເຖິງຝັ່ງແຫ່ງພຣະນິພພານມີນ້ອຍນັກ,
ອະຖາຍັງ ອິຕະຣາປະຊາ ຕີຣະເມວານຸທາວະຕິ,
ໝູ່ມະນຸສນອກນັ້ນ ຍ່ອມແລ່ນເລາະຢູ່ຕາມຝັ່ງໃນນີ້ເອງ,
ເຍ ຈະ ໂຂ ສັມມະທັກຂາເຕ ທັມເມ ທັມມານຸວັຕຕິໂນ,
ກໍຊົນເຫລົ່າໃດປະພຶດສົມຄວນແກ່ທັມ ໃນທັມທີ່ຕຣັສໄວ້ຊອບແລ້ວ,
ເຕ ຊະນາ ປາຣະເມສສັນຕິ ມັຈຈຸເທຍຍັງ ສຸທຸຕຕະຣັງ,
ຊົນເຫລົ່ານັ້ນຈັກເຖິງຝັ່ງແຫ່ງພຣະນິພພານ, ຂ້າມພົ້ນບ່ວງແຫ່ງມັຈຈຸ ທີ່ຂ້າມໄດ້ຍາກນັກ,
ກັນຫັງ ທັມມັງ ວິປປາຫາຍະ ສຸກກັງ ພາເວຖະ ປັນທິໂຕ,
ຈົ່ງເປັນບັນດິດລະທັມດຳເສັຽ ແລ້ວຈະເຣີນທັມຂາວ,
ໂອກາ ອະໂນກະມາຄັມມະ ວິເວເກ ຍັຕຖະ ທູຣະມັງ,
ຕັຕຕະຣາພິຣະຕິມິຈເສຍຍະ ຫິຕຕະວາ ກາເມ ອະກິນຈະໂນ,
ຈົ່ງມາເຖິງທີ່ບໍ່ມີນໍ້າ ຈາກທີ່ມີນໍ້າ, ຈົ່ງລະກາມເສັຽ, ເປັນຜູ້ບໍ່ມີຄວາມກັງວົນ,
ຈົ່ງຍິນດີສະເພາະຕໍ່ພຣະນິພພານອັນເປັນທີ່ສງັດ ຊຶ່ງສັຕຍິນດີໄດ້ໂດຍຍາກ.
